Nire lehiotik, harresi zuria eta teilatu gorrien gainetik,
zeru gorrastan pulunpatzen diren hodei zurbilak
beti izan ditut gustokoak.
Amaiarik gabeko monotoniaren hiltzaile isil horiek
nire bihotza altzarazten laguntzen didate.
Eta, batzutan, mementu batez,
denbora izoztu egiten da.
Infinitudea eta hutsunea urtutzen dira.
Denok gara bat
eta nik ... Athletic
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.